Sesje

Erilad

Sprzątam trupy...

Nathan

Kruczowłosa:
Savery mamrocze coś. Poruszył się słabo, próbując wstać.

Erilad:
Sprzątasz. Przy jednym z trupów udało ci się znaleźć ładny, niewielki srebrny pierścień ze zdobieniami przypominającymi winorośl.

Kot:
Wzrok ci się wyostrza, dostrzegasz księżniczkę i barona.

Kot

Staram się przypomnieć sobie co sie stało.

Kruczowlosa

Spoglądam na Saverego, który próbuje wstać.
- Nic ci nie jest? - pytam się spoglądając na niego.

Erilad

Szybko chowam pierścień do sakiewki, aby nikt nie zobaczył. Potem wracam do sprzątania.

Nathan

Erilad:
Kończysz sprzątać ciała. Odkładasz ostatnie.

Kruczowłosa:
Widzisz, że twój straznik jest półprzytomny.

Kot:
Ledwo udaje ci się wstać. Wzrok ci się mąci, ledwo stoisz. Boli cię cały bark.

Kot

Dotykam lekko barku. Oglądam sie dookoła:
- Gdzie jest ta kobieta? - pytam się. Po chwili uświadamiam sobie co sie stało - Udało wam sie pokonać tych łotrów?

Kruczowlosa

- Tak, pokonaliśmy ich - odpowiadam. - Jaka kobieta? - pytam, po czym przypominam sobie tą dziwną postać z siwymi włosami. - Taka zakapturzona? Z siwymi włosami?

Erilad

Po sprzątnięciu wszystkich trupów, staram się podejść do księżniczki, barona i dowódcy [Saverego ; p].

Nathan

Erilad:
Podchodzisz do księżniczku, barona i Saverego. Widzisz, że Savery ledwo stoi na nogach, baron zaś patrzy się dziwnie na niego i księżniczkę.

Kot i Kruczowłosa:
Baron patrzy się na was dziwnie. Drapie się po brodzie i rzecze:
-Jaka kobieta, jaśniepani?

Kot

Patrzę się na barona po czym zwracam się do księżniczki:
- Przez chwilę wydawało mi się, że... bynajmniej usłyszałam w głowie głos starszej kobiety, która kazała mi sie obudzić - po czym pochylam się przed księżniczką i dodaję - wybacz mi pani, że nie pokonałem naszych wrogów. To ja powinienem się ich pozbyć i nie pozwolić do tego by jaśnie pani coś się stało i musiała walczyć - patrzę sie w stopy księżniczki ze spuszczoną glową i ręką na sercu. W myślach analizuje jak mogłem do tego dopuścić.

Erilad

Podchodzę.
-Witam- mówię i kłaniam się nisko.

Kruczowlosa

- Och, nie przejmuj się tym - zwracam się do Saverego, po czym spoglądam na mężczyznę, który przed chwilą przyszedł. - Witaj...

Nathan

Kot, Kruczowłosa i Erilad:
Rozmawiacie. Zrywa się zimny wiatr szarpiący waszymi ubraniami. Baron podkręca wąsa, Savery słania się na nogach. Czujecie mdły, słodkawy zapach krwi, żelaza i potu. Z obozu przeciwnika da się słyszeć odgłosy sprzątania - szczęk przenoszonej broni, nawoływania dowódców i kolegów.

Kot

Staram sie utrzymać na nogach. Po czym zwracam się do towarzyszy:
- Może wejdziemy gdzieś do środka?