Sesje

Nathan

-Weźcie swą monetę, panie, bo za dzisiejszą kolację płacę ja! - odzywam się donośnie - Gospodarzu! Najlepszego wina, jakie masz na podorędziu! Do tego stół i może jakieś dziewki!

Silent

- Dla mnie to samo co dla Waszmościa goszczącego, ale bez tych dziewek, bo tak się nie godzi mnichowi! - rzekłem po czym dodałem z nutą wesołości w głosie. Przednia strawa były dla mnie bardzo na rękę - I jeśli można, panie karczmarzu, to podw... potrójną porcję tego, co dziś kuchnia ma w repertuarze! I niech gra muzyka!

Erilad

-Proszę bardzo... - mówię, po czym zabieram pięknego, błyszczącego złocisza. - Też zestaw bez dziewek proszę... *bogowie... dawno żem nie miał kobiety, ale nie przystoi...* - rozmyślam.
Zajmuję miejsce przy stole.

Sheverish

Akolita spojrzał zdzwiwiony na mnicha. Mnich? Skromny? A tyle je? Cóż to za dziw z Tyrionu przyjechał? Może ostatnio się zmieniły doktryny, a on, biedny, młody akolita nic o tym nie wiedział?

Potem zaś przełożył spojrzenie jeszcze bardziej zdziwione na Kalintryjczyka. Szlachic z Kalintrii? I nie chce na noc kobiety? Akolita się spodziwął, że weźmie dwie.. albo i trzy.. oni zawsze tacy niewyżyci.

Karczmarz czekał jakby na resztę zamówień patrząc na tych co się jeszcze nie wypowiedzieli w tej sprawie, się znaczy na Jurgeńskiego rycerzyka..

Wookie

Rycerz chwile stał, zastanawiając się.
-Jeżeli chodzi o mnie to jedno porządne danie i trochę wina powinno mi wystarczyć.
Potem rycerz powiesił swój hełm na toporze, po czym ustawił topór przy ścianie. A sam zasiadł do stołu. *Hmm.. ciekawe dlaczego sam akolita siedzi w tawernie?*

Erilad

*Cholera... mam słabą wolę.*
-A wiecie co, Panie? Poproszę dziewkę. Najładniejszą. Najlepiej Kalintryjkę, jeśli są... - mówię donośnie.
*Mam nadzieję, że nie złapię żadnego plugastwa...*

Silent

- Oj, a myślałem, że waszmość jednak jest miłym wyjątkiem od reguły - wyjąkałem poprzez pełne usta jedzenia i napitku do muszkietera, po czym odwróciłem się do organizatora wyprawy i przywódcy wesołej kompani - Panie Damien zostajemy tutaj na noc? Bo jeśli tak to poprosiłbym o jakąś osobną kwaterę, aby mieć spokój w modłach i aby nie patrzeć na to, co się będzie tutaj wyprawiać - mimo powagi sytuacji uśmiech nie schodził z moich ust. Odwróciłem się do akolity siedzącego samotnie i zagrzmiałem - Waszmość panie! Chodź no Pan tutaj. Samemu siedzieć, kiedy my tutaj gaworzymy w najlepsze to grzech i ujma dla ludzi wykształconych i znających dobre maniery!

Erilad

-Wie Pan... po co mam się hamować, skoro to jedna z niewielu przyjemności, jakie mi w życiu pozostały? - mówię to z uśmiechem. - Zresztą pan gospodarz sam tę rozrywkę zaproponował... I na dodatek nie płacimy! - Tu okazałem wielki, szczery, wręcz słowiański uśmiech.

Sheverish

Gospodarz wracał właśnie z kuchni z nowym półmiskiem. Postanowił chyba trochę własnej inicjatywy zastosować. Przyniósł dzban miodu i kubki. Wino tez przyniósł, a jakże by nie? Poleciał ponownie z zapoiedzią, że niesie bochen chleba i dziczyzny soczysty kawał. W drodze zaś rzekł jeszcze, że dziewczynki niedługo się zjawią, ale są tylko Jurgenki śliczne...

Akolita rozejrzał się na boki. Zamknął się w sobie. Wskazął na siebie palcem niepewny i rzecze:
-Ja..Panie?

Silent

- Zaiste! - zagrzmiałem - a czy widzi Pan tutaj kogoś innego poza moimi kompanami i Panem? Żywo, żywo... - wziąłem potężny kęs mięsiwa i poprawiłem go jeszcze sporym łykiem wina - No dalej waszmościu, bez krępacji. Niech gra muzyka! - zagrzmiałem i zacząłem wesoło pląsać po karczmie do sobie tylko znanej melodii z dzieciństwa.

Sheverish

(Silent - nie ochocz się ^^" nikt nie gra, kapela jeszcze nie dobiegła w deszczu.. a Ty jesteś nie stąd, więc nic znajomego raczej nie posłyszysz)

Silent

{Ale ja tańczę do mojej własnej melodii, grającej mi w głowie Smile

Nie potrzebuje muzyki Smile

.}

Sheverish

Akolita dość niepewnie wstał i usiadł na miejscu kapłana, który zaczął tańczyć do swojej wyimaginowanej kapeli.

W tym czasie karczmarz wykonywał kolejny kurs z wielkich chlebem na drewnianej tacy i kawałkiem pieczeni w dużym półmisku wraz z kilkoma warzywami w stylu marchewki i sałaty.

-Zaraz przyjdą pannienki..em.. na pewno..em.. już powinny być! Pokrzyczę je jak przyjdą, że się do waznych panów spóźniają!

Zaczął się tłumaczyć biedny karczmarz. Na schodach na piętro budynku pojawiła się młoda kobieta. Miała może lat osiemnaście. Skromnie dość ubrana. Z wiankiem na głowie. Blond włosami splecionymi w długi warkocz opadający do pół uda. Niesamowity blask jaki bił od jej sylwetki, wręcz oślepiał szlachciców.. mnicha też.

Nathan

-Spokojnie panie Hospodar, spokojnie! Toć ja wiem, że wy człek solidny a dom ten najlepszym w mieście. Tak! Mogę potwierdzić że to najlepszy przybytek w mieście! - zaśmiałem się głośno i przyjrzałem się nadchodzącej dziewce.

Erilad

-Uh.. cóż moje oczy widzą? Toż to prawdziwy cud, nie dziewczę! - Krzyknąłem, już podochocony winem, nie zwracając w ogóle uwagi na gospodarza. -Jeśli moja będzie choć w połowie tak urodziwa, jak ta tutaj, to czuję, że będzie to najlepsza noc w moim życiu... - dodałem już nieco ciszej. Wino szumiało w mej głowie...